(کوچه باران)
زامبی‌هایی که سروکله‌ی‌‌شان یک‌دفعه پیدا شد!
ریحانه شاکر

یک بازی پرطرف‌دار و محبوب
اگر یک زامبی‌باز حرفه‌ای باشید، حتماً با این بازی‌ها آشنا هستید: پرتاب زامبی، سیاه‌چال زامبی‌ها، نابودکننده زامبی‌ها، تاکتیک زامبی، قاتل زامبی‌ها، زامبی‌ها در سرزمین مادری، زامبی‌ها علیه گیاهان 1 و 2... .
تمام این بازی‌ها از سری بازی‌های زامبی هستند که در سراسر دنیا طرف‌داران زیادی دارند. سری بازی‌هایی که هرروز با کیفیت گرافیکی بهتر و امکانات بیشتری وارد بازار می‌شوند و طوری طراحی شده‌اند که کوچک و بزرگ را مجذوب خودشان می‌کنند.
شما می‌توانید با دانلود این بازی‌ها، ساعت‌ها وقت خود را پر کنید و از آن لذت ببرید؛ اما این همه‌ی ماجرا نیست! تابه‌حال فکر کرده‌اید اصلاً این زامبی‌ها از کجا آمده‌اند؟ سروکله‌ی این موجودات ترسناک، با چشم‌های ورقلمبیده و شکل‌های عجیب و غریب که از قبرها بیرون زده‌اند و مدام دردسر می‌سازند، چه‌طور پیدا شده؟ چرا این همه بازی جالب و پرطرف‌دار با این شخصیت، وارد بازار می‌شود؟ چرا این بازی‌ها طوری طراحی می‌شوند که برای همه‌ی گروه‌های سنّی جالب و سرگرم‌کننده باشند؟ پشت صحنه‌ی ساخت شخصیتی مثل زامبی چه هدفی وجود دارد؟

موجودی به‌نام مرده متحرک
مرده‌ی متحرک یا زامبی، در فرهنگ اروپایی، به جسدهای متحرکی گفته می‌شود که روح ندارند. داستان مرده‌های متحرک از «وودو» یعنی جادوباوری آفریقایی‌تباران دریای کارائیب سرچشمه گرفته است.
در فرهنگ بومی هایتی، داستان‌هایی وجود دارد که مردم بعد از مرگ‌شان به‌وسیله‌ی جادوهای سیاه دوباره به حرکت درمی‌آیند؛ آن‌ها از این موجودات با عنوان «جنازه‌های زنده» یاد می‌کنند و اعتقاد دارند که این جنازه‌های زنده، به‌وسیله‌ی یک نیروی قوی‌تر هدایت می‌شوند و همین مسئله در افرادی که به زامبی‌ها و وجود آن‌ها اعتقاد دارند، ترس ایجاد می‌کند.
شکل و ماهیّت زامبی، نسل‌به‌نسل تغییرات زیادی کرده تا به شکل امروزی در فیلم‌ها و داستان‌ها درآمده است.  در داستان‌های جدید، مرده‌های متحرک با گاز‌گرفتن و واردکردن بزاق خود به بدن قربانیان‌شان آن‌ها را مثل خودشان به یک مرده‌ی متحرک تبدیل می‌کنند. ماجرای تبدیل یک نفر به زامبی، از تب شروع می‌شود؛ به‌وسیله‌ی تب، آنزیم‌های بدن نابود می‌شوند و در اولین تغییرات، درست مثل زمانی که انسان مننژیت گرفته، غده‌های مغزی خون‌ریزی می‌کنند، مغز از کار می‌افتد و بعد تمام ارگان‌های بدن از کار می‌افتند و در آخر مرگ پیش می‌آید. بعد از آن، ساقه‌ی مغز دوباره به‌کار می‌افتد و انسانی که زامبی می‌شود، شروع به حرکت می‌کند.
در زامبی‌ها فقط نقطه‌ کوچکی از مغز کار می‌کند و قسمت قشای مغز، یعنی همان بخشی که انسانیّت ما را نشان می‌دهد، دیگر زنده نمی‌شود. همچنین براساس داستان‌ها، انسان باید مغز زامبی را هدف بگیرد و نابود کند تا زامبی بمیرد.

من رسماً یک زامبی هستم!
زامبی یک ضدقهرمان است. ضدقهرمان یعنی شخصیتی که در برابر قهرمان قد علم می‌کند.
نویسندگان و فیلم‌سازان آمریکایی تابه‌حال ضدقهرمان‌های زیادی را به مردم دنیا معرفی کرده‌اند: خون‌آشام، دراکولا، مومیایی و گرگینه فقط نمونه‌هایی از این ضدقهرمان‌ها هستند که روزبه‌روز مشهورتر شده‌اند.
در سال۱۹۶۸ فیلم «Night of The Living Dead» یا «شبی که زندگی مرد» به‌وسیله‌ی جرج رومرو ساخته شد و ضدقهرمان جدیدی با نام زامبی به‌طور رسمی وارد دنیای فیلم‌ها شد. البته موجودی به نام زامبی قبل از این هم در فرهنگ عامه آمریکا وجود داشت؛ اما فیلم جرج رومرو به این موجود خیالی رسمیت داد و برای همین بود که خیلی‌ها فیلم‌های او را آغازگر ژانر زامبی می‌د